Carry Luijsterburg

Schilderen.

Even voorstellen: Ik ben Carry Luijsterburg. Geboren in 1947 te Culemborg, al snel verhuisd naar Roosendaal, waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Na mijn huwelijk heb ik twee jaar in Den Bosch gewoond, waar mijn man als journalist werkte bij het Brabants Dagblad. Onze dochter en zoon waren 2 en 6 maanden toen we naar Oirschot trokken. Intussen hebben we  vier geweldige kleinkinderen. Mijn man is in 2005 helaas gestorven.

Cursussen

Gedurende 2 jaar algemene technieken op de Vrije Academie te Oirschot bij Rob Roag. 1 jaar aquarel op de SKV Eindhoven van Mia Koenen en 2 jaar portretteren SKV Eindhoven  van Max Folmer. Verder een aantal jaren bij verschillende kunstenaars in Oirschot.

Inspiratie

Mijn inspiratie haal ik vaak uit gebeurtenissen in mijn directe omgeving. Het gezin bleek een bron van inspiratie. Via portret en figuur kon ik zodoende uiting geven aan mijn gevoelens. Ook veel inspiratie uit de verre reizen die ik zo’n 30 jaar heb gemaakt. Het opsnuiven van vreemde culturen, de schitterende natuur en vooral de verschillende volkeren en hun manier van leven. Daarvoor is het nodig om zo dicht mogelijk bij de mensen te komen. Dus geen luxe hotels, maar primitieve onderkomens of in je tentje tussen de bevolking. Het geeft een gevoel van vrijheid. Dit probeer ik op doek vast te leggen.

Pigment

De kleuren zijn in elk land weer anders. Uit sommige landen heb ik pigment meegebracht, schitterende kleuren. Soms verwerk ik in mijn schilderijen onder anderen de maskers, natuurlijk materiaal, dat ik meenam zoals korstmos en jute. De juten lap hoorde bij de kleding van één van de stammen waarmee ik aan het dansen was. Ik wees op een loshangende lap en probeerde duidelijk te maken of ik die mocht afscheuren. Hij knikte (dacht ik) en ik aarzelde geen moment, gaf er een ruk aan en hebbes. Veel handen geschud en veel gelachen. ( korstmos mag nu niet meer  natuurlijk)

Exposities

In de jaren 90 een paar keer in het Kerkje in Beers. Tevens in diverse privé locaties zoals bij Medical Systems. Ik heb 25 jaar meegedaan met de amateurkunst en enkele keren met de Kunstroute als gaste. De laatste keer met een klein groepje in Ridderkerk, samen met Rob Roag.

Elk schilderij moet een verhaal vertellen. Het moet een ziel hebben. Tijdens veel van mijn reizen kom ik het animisme tegen, mensen zijn één met de natuur. Het liefst schilder ik met olieverf en ik gebruik vaak allerlei technieken. Ik experimenteer graag en dat is soms heel verrassend.

Sinds 2003 doe ik ook aan beeldhouwen en heb ik intussen een verzameling van zo’n 60  stuks. Verschillende soorten steen, met hun eigen hardheden. Elke keer weer verrassend, je  bent één met de steen en je probeert met de steen mee te bewegen. Twee leuke hobby’s. Op zolder mijn schildersatelier en in de garage mijn hakhok. Het beeldhouwen gaat haast niet meer. Sinds 2009 heb ik Parkinson en het laatste jaar heb ik veel moeten inleveren. Helaas zijn er nog geen medicijnen op de markt, het kost gruwelijk veel geld en daarom wil ik een deel van de opbrengst schenken aan de Parkinson Stichting.